Τραυλισμός Διαταραχή Ομιλίας

Ο τραυλισμός χαρακτηρίζεται ως μια διαταραχή που αφορά τη ροή του λόγου. Οι δυσχέρειες εμφανίζονται στο ρυθμό, τη μελωδία και την ταχύτητα κατά τη διάρκεια της ομιλίας.

Οφείλεται σε αδυναμία ελέγχου του μηχανισμού ομιλίας, δηλαδή σε μικροσυσπάσεις των μυών που χρησιμοποιούνται για τη διεξαγωγή της ομιλίας.

Εμφανίζεται στην προσχολική ηλικία, κυρίως σε ηλικίες 2-5 ετών.  Η συχνότητα της αποτελεί το 5% σε παιδιά και το 1% στο γενικό πληθυσμό. Παρουσιάζεται συχνότερα στα αγόρια με αναλογία 4: 1 έναντι των κοριτσιών.

Τα αίτια που προκαλούν τον τραυλισμό δεν έχουν ακόμα διευκρινιστεί. Ωστόσο έρευνες δίνουν ευθύνες σε συνδυασμό οργανικών, ψυχολογικών, περιβαλλοντικών και κληρονομικών παραγόντων.  Κάποιοι παράγοντες θεωρούνται οι εξής: 
v   οργανικές βλάβες στον εγκέφαλο, που επηρεάζουν το μηχανισμό ομιλίας 
v   το οικογενειακό περιβάλλον και η στάση των γονέων απέναντι στο παιδί 
v   κληρονομικότητα 
v    διγλωσσία
 v   έντονη επιδοκιμασία για την ομιλία του παιδιού.

Ο τραυλισμός δεν πρέπει να συγχέεται με την ταχυλαλία και τον πρώιμο τραυλισμό, που αφορά ένα φυσιολογικό στάδιο εξέλιξης στην ομιλία του παιδιού. 

Χαρακτηριστικά: 
Τα κύρια χαρακτηριστικά που θα συναντήσετε κατά τη διάρκεια της ομιλίας  σε παιδιά με τραυλισμό και σίγουρα θα σας κινήσουν το ενδιαφέρον είναι τα ακόλουθα:

α) επαναλήψεις ήχων, συλλαβών αλλά και μονοσύλλαβων λέξεων

β) επιμηκύνσεις ήχων κυρίως σε αρχική θέση

γ) χρήση επιφωνημάτων και παρεμβολές άσχετων φωνημάτων ή συλλαβών ανάμεσα στις λέξεις

δ) έντονες παύσεις πριν ή κατά τη διάρκεια λέξεων

ε) κομπιάσματα

στ) περιφράσεις (χρήση του ορισμού ή περιγραφή της λέξης αντί για την ίδια τη λέξη)

ζ) συσπάσεις των μυών του προσώπου, λαιμού, χεριού (tics) και αποφυγή βλεμματικής επαφής.

  Η συμπεριφορά του παιδιού: 
Ο τραυλισμός επηρεάζει την προσωπικότητα και το συναισθηματικό κόσμο του παιδιού. Επικρατεί άγχος, αγωνία και αμηχανία κατά τη διάρκεια της ομιλίας του. Επίσης, παρατηρούνται αρνητικά συναισθήματα όπως φόβος, ανασφάλεια, οργή κ.α. Το παιδί εμφανίζει μια έντονη επιθετικότητα, αντιδραστικότητα, χαμηλή αυτοεκτίμηση και άρνηση για ομιλία.

Τα παραπάνω στοιχεία της συμπεριφοράς του παιδιού με τραυλισμό επηρεάζουν τη σχέση και την επικοινωνία του παιδιού με τα υπόλοιπα άτομα. Δυσχεραίνει επίσης τη σχολική του επίδοση αλλά και την ένταξή του παιδιού σε κάποια ομάδα οδηγώντας το στην απομόνωση.
Οικογενειακό περιβάλλον:   
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως το οικογενειακό περιβάλλον και οι σχέσεις των γονέων με το παιδί ίσως επηρεάζουν την εμφάνιση αλλά και την εξέλιξη του τραυλισμού.

Για το λόγο αυτό το οικογενειακό κυρίως περιβάλλον θα πρέπει να είναι κατάλληλο για την πιο επιθυμητή συμπεριφορά και πορεία του παιδιού με τραυλισμό. Επίσης, οι σχέσεις των γονέων και όσων έρχονται σε επαφή με το παιδί θα πρέπει να στηρίζονται σε μια ποιοτική επικοινωνία.

Οι γονείς πρέπει να επικεντρώνουν την προσοχή τους  περισσότερο στο τι θέλει να πει το παιδί και όχι τόσο στον τρόπο που το λέει. Με αυτόν τον τρόπο πραγματοποιείται διάλογος, γεγονός που θα βοηθήσει το παιδί.

Επίσης, θα πρέπει να μιλήσουν μαζί του για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Οφείλουν να βοηθήσουν το παιδί να αποδεχτεί το πρόβλημα, αφού βέβαια έχει γίνει αποδεκτό και από τους ίδιους.

Οι γονείς δεν πρέπει να κοροϊδεύουν το παιδί και την ομιλία του και να μη ζητάνε από αυτό να επαναλάβει σωστά και καθαρά αυτά που είπε.   Οφείλουν να αφήνουν το παιδί να ολοκληρώνει την πρότασή του και να μην το διακόπτουν ή να το συμπληρώνουν εκείνο.

Να δείχνουν στο παιδί πως αυτό που λέει είναι κατανοητό και πως το παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή.  Σκόπιμο είναι επίσης  να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο όταν το παιδί μιλάειφυσιολογικά και όταν τραυλίζει. 

Οι γονείς θα πρέπει να το επιβραβεύουν σε κάθε του προσπάθεια. Να το ενθαρρύνουν να εμπλέκεται σε διαλόγους και συζητήσεις και να μην δείχνουν ανήσυχοι και αγχωμένοι όταν το παιδί μιλάει μπροστά σε κόσμο.

Δεν θα πρέπει να κατακρίνουν το παιδί και κυρίως να μη συγκρίνουν την ομιλία του με εκείνη των αδελφών του ή με άλλων παιδιών. Ακόμη σκόπιμο είναι να αποφεύγουν γεγονότα και καταστάσεις που προκαλούν άγχος στο παιδί.  

Τέλος, θα πρέπει να προτρέπουν το παιδί να εκδηλώνει τα συναισθήματά του αλλά και να εκφράζει ελεύθερα τις σκέψεις και τις προτιμήσεις του.

Το κυριότερο όμως μέλημα των γονέων είναι να απευθυνθούν  σε κάποιον ειδικό, μόλις παρατηρήσουν δυσχέρειες στην ομιλία του παιδιού. Εκείνος θα τους ενημερώσει, θα τους συμβουλεύσει και θα αποφασίσει ποιο είναι το πιο κατάλληλο θεραπευτικό πρόβλημα για το παιδί. 
Γεγονός είναι πως δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη θεραπεία για την εξ ολοκλήρου αντιμετώπιση του τραυλισμού. Σίγουρα όμως υπάρχει τεράστια βελτίωση και αποτελεσματικότητα όταν ο τραυλισμός αντιμετωπιστεί στην αρχή της εμφάνισής του.