10 στοιχεία στην συμπεριφορά των γονιών που δηλώνουν υπερβολική προστασία

Η υπερπροστασία των γονιών μπορεί να εκδηλωθεί και να εκφραστεί με πολλούς τρόπους. Οι γονείς που ανησυχούν υπερβολικά να μη νιώσει το παιδί τους το αίσθημα της ματαίωσης και της απόρριψης είναι και αυτοί που το κρατούν “δέσμιο” των ανησυχιών τους.

Είναι σημαντικό το παιδί να εκπαιδεύεται στη ρεαλιστική αντιμετώπιση της ζωής, που λέει ότι η προσπάθεια είναι αυτή που δίνει τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να κατακτήσουμε το στόχο μας. Παιδί ελεύθερο και ανεξάρτητο είναι αυτό που θα ξέρει να ανταπεξέλθει στις κυρώσεις που ενδεχομένως θα έχει μια συμπεριφορά του. Η εμπειρία της αποτυχίας βοηθά το παιδί να ωριμάσει και του δίνει κίνητρα για να προσπαθήσει περισσότερο.

Πότε λοιπόν πρέπει να ανησυχείς ότι ο προστατευτικός κλοιός που φτιάχνεις γύρω απο το παιδί σου είναι πολύ σφιχτός;

1. Όταν χωρίς το παιδί σου να έχει κάποια πιστοποιημένη δυσκολία μάθησης έχει παραπάνω εκπαιδευτές απο ότι πραγματικά χρειάζεται που το βοηθούν στα μαθήματα του σχολείου.

2. Όταν φαντασιώνεσαι πως το παιδί σου μπορεί να γίνει επαγγελματίας αθλητής, μουσικός ή οτιδήποτε άλλο έστω και αν κανείς προπονητής ή ειδικός του θέματος δεν έχει προβλέψει κάτι τέτοιο.

3. Όταν για ένα διαγώνισμα που θα έχει στο σχολείο το έχεις υποβάλλει σε διάφορα χρονοβόρα τεστ προετοιμασίας στο σπίτι.

4. Όταν αφού σε καλέσουν απο το σχολείο για την αποβολή που χρέωσαν στο παιδί σου, επειδή έκανε κάτι ανάρμοστο, εσύ φτάσεις με όλα τα μετάλλια και τις καλές κριτικές που έχει πάρει απο το νηπιαγωγείο για να τους πείσεις ότι δεν φταίει σε τίποτα.

5. Όταν συστηματικά αναλαμβάνεις τις δικές του ευθύνες και λύνεις τα δικά του προβλήματα πχ. ζητάς να δέσει τα παπούτσια του και επειδή αργεί αποτελειώνεις τη δουλειά.

6. Όταν είσαι διατεθειμένος να κάνεις ολόκληρο ταξίδι μέχρι το σχολείο για να του δώσεις το βιβλίο που ξέχασε στο σπίτι ώστε να μην το ανακαλύψει ο δάσκαλος του.

7. Όταν λύνεις εσύ τις “δύσκολες” ασκήσεις ή είσαι διατεθειμένος και ελαστικός στο να αντιγράψει απο το βιβλίο με τις απαντήσεις μόνο και μόνο για να μην εκτεθεί στη δασκάλα του ότι δεν ξέρει.

8. Όταν αφού τσακωθεί με κάποιον στο σχολείο, πηγαίνεις να ζητήσεις το λόγο απο το άλλο παιδί ή απο τους γονείς του παιδιού.

9. Όταν παρεμβαίνεις χωρίς να υπάρχει λόγος στο χώρο του και τα πράγματα του με τη δικαιολογία ότι ψάχνεις στοιχεία για να προλάβεις πιθανές “απειλές” που φαντάζεσαι ότι μπορεί να προκύψουν.

10. Όταν παρουσιάζεις αναληθή στοιχεία για τα κατορθώματα του παιδιού σου ώστε να ανεβάσεις το “κύρος” και την “αξία” του στους φίλους σου. Ότι και να έχει καταφέρει ενα παιδί είναι σημαντικό έστω και αν στα μάτια μας φαίνεται λίγο και ασήμαντο.

Oι γονείς πολλές φορές χρεώνονται τις επιτυχίες και αποτυχίες των παιδιών τους ως προσωπικές. Με αυτό το τρόπο ξεκινά ο φαύλος κύκλος: “όσο πιο πολλά πετύχει το παιδί μου τόσο πιο καλός γονιός είμαι εγώ”. Αυτό οδηγεί πολλές φορές σε αδιέξοδα και καλλιεργεί μηχανισμούς ελέγχου και εξουσίας που βαραίνουν την οικογένεια και τη σχέση παιδιού – γονιού.

Η αυτοπεποίθηση ενός παιδιού ενισχύεται μόνο μέσα απο τα βιώματα του και για αυτό είναι πολύτιμο να δείχνουμε υπομονή μέχρι να τα καταφέρει μόνο του. Το μέλλον του βρίσκεται μόνο στα δικά του χέρια.

Bασικοί τομείς των διαταραχών γραφής και ανάγνωσης.

 

Η λέξη δυσλεξία είναι ένας όρος πολύ γενικός που χρησιμοποιείται συνήθως για όλες τις μαθησιακές δυσκολίες. Έτσι, όταν βλέπουμε ένα παιδί να κάνει ορθογραφικά λάθη λέμε, «μάλλον δυσλεξία θα είναι», το ίδιο κάνουμε και όταν δεν μπορεί να διαβάσει ή να γράψει καλά. Η έλλειψη εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών στον τομέα αυτό, αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που με πολύ ευκολία βαφτίζουν με έναν όρο που τους φαίνεται εύκολος, κάτι αρκετά πολύπλοκο όπως τα μαθησιακά προβλήματα, μπερδεύουν αρκετά το τοπίο. 

 

Οι πρώτοι λήπτες αυτής της γενίκευσης, είναι οι γονείς που σπεύδουν να χαρακτηρίσουν ή μη τα παιδιά τους με μια τέτοια ταμπέλα, χωρίς και οι ίδιοι να γνωρίζουν τι και πώς. 

 
Πριν μιλήσουμε για τις κυρίες μορφές δυσκολιών στη μάθηση, θα ήθελα να έχουμε το μυαλό μας ότι οποιοδήποτε σύμπτωμα έχει το νόημα του και όσο μένουμε στο πως θα το εξαλείψουμε και όχι στο τα σημαίνει για την ζωή μας και την οικογένεια μας, τότε θα βλέπουμε το δέντρο και θα χάνουμε το δασός.

Οι βασικοί τομείς των διαταραχών γραφής και ανάγνωσης έχουν ως εξής:

Δυσλεξίες και Δυσγραφίες

Καθαρή αλεξία (pure alexia)
Είναι η απώλεια της δυνατότητας του άτομου να γράφει χωρίς όμως να έχει χαθεί η δυνατότητας της ανάγνωσης. Συνήθως προκαλείται από εγκεφαλική βλάβη.

Επιφανειακή Δυσλεξία

Συμβαίνει όταν ένα άτομο έχει την ικανότητα να διαβάσει φωνητικά ( που διαβάζονται όπως ακούγονται) αλλά έχει δυσκολία στο να διαβάζει λέξεις που γράφονται « ανώμαλα».

Φωνολογική Δυσλεξία

Συμβαίνει όταν το άτομο μπορεί να διαβάσει οικείες και γνωστές του λέξεις αλλά δεν μπορεί να διαβάσει άγνωστες λέξεις ή συντομογραφίες.

Δυσλεξία σχηματισμού λέξης ( λέγεται και Δυσλεξία συλλαβισμού)

Είναι η δυσκολία του ατόμου να διαβάσει την λέξη χωρίς να χρειάζεται να διαβάσει ένα ένα τα γράμματα για να τα ενώσει.

Ευθεία Δυσλεξία

Είναι η δυσλεξία κατά την όποιο το άτομο λόγω εγκεφαλικής βλάβης δεν μπορεί να καταλάβει αυτά που διαβάζει.

Φωνολογική Δυσγραφία

Το άτομο δεν γράφει τις λέξεις όπως ακριβώς τις ακούει και δεν μπορεί να γράψει σωστά λέξεις με γράμματα που δεν προφέρονται ή προφέρονται διαφορετικά.

Ορθογραφική δυσγραφία.

Το άτομο γράφει όλες τις κανονικά γραμμένες λέξεις αλλά δεν μπορεί να γράψει τις λέξεις στις οποίες εισάγεται ένα ενδιάμεσο γράμμα αλλά δεν προφέρεται.

Πρόδρομος Ταράσης

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής

prodromos_tarasis@hotmail.com

http://psychologosgr.blogspot.com/