10 στοιχεία στην συμπεριφορά των γονιών που δηλώνουν υπερβολική προστασία

Η υπερπροστασία των γονιών μπορεί να εκδηλωθεί και να εκφραστεί με πολλούς τρόπους. Οι γονείς που ανησυχούν υπερβολικά να μη νιώσει το παιδί τους το αίσθημα της ματαίωσης και της απόρριψης είναι και αυτοί που το κρατούν “δέσμιο” των ανησυχιών τους.

Είναι σημαντικό το παιδί να εκπαιδεύεται στη ρεαλιστική αντιμετώπιση της ζωής, που λέει ότι η προσπάθεια είναι αυτή που δίνει τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να κατακτήσουμε το στόχο μας. Παιδί ελεύθερο και ανεξάρτητο είναι αυτό που θα ξέρει να ανταπεξέλθει στις κυρώσεις που ενδεχομένως θα έχει μια συμπεριφορά του. Η εμπειρία της αποτυχίας βοηθά το παιδί να ωριμάσει και του δίνει κίνητρα για να προσπαθήσει περισσότερο.

Πότε λοιπόν πρέπει να ανησυχείς ότι ο προστατευτικός κλοιός που φτιάχνεις γύρω απο το παιδί σου είναι πολύ σφιχτός;

1. Όταν χωρίς το παιδί σου να έχει κάποια πιστοποιημένη δυσκολία μάθησης έχει παραπάνω εκπαιδευτές απο ότι πραγματικά χρειάζεται που το βοηθούν στα μαθήματα του σχολείου.

2. Όταν φαντασιώνεσαι πως το παιδί σου μπορεί να γίνει επαγγελματίας αθλητής, μουσικός ή οτιδήποτε άλλο έστω και αν κανείς προπονητής ή ειδικός του θέματος δεν έχει προβλέψει κάτι τέτοιο.

3. Όταν για ένα διαγώνισμα που θα έχει στο σχολείο το έχεις υποβάλλει σε διάφορα χρονοβόρα τεστ προετοιμασίας στο σπίτι.

4. Όταν αφού σε καλέσουν απο το σχολείο για την αποβολή που χρέωσαν στο παιδί σου, επειδή έκανε κάτι ανάρμοστο, εσύ φτάσεις με όλα τα μετάλλια και τις καλές κριτικές που έχει πάρει απο το νηπιαγωγείο για να τους πείσεις ότι δεν φταίει σε τίποτα.

5. Όταν συστηματικά αναλαμβάνεις τις δικές του ευθύνες και λύνεις τα δικά του προβλήματα πχ. ζητάς να δέσει τα παπούτσια του και επειδή αργεί αποτελειώνεις τη δουλειά.

6. Όταν είσαι διατεθειμένος να κάνεις ολόκληρο ταξίδι μέχρι το σχολείο για να του δώσεις το βιβλίο που ξέχασε στο σπίτι ώστε να μην το ανακαλύψει ο δάσκαλος του.

7. Όταν λύνεις εσύ τις “δύσκολες” ασκήσεις ή είσαι διατεθειμένος και ελαστικός στο να αντιγράψει απο το βιβλίο με τις απαντήσεις μόνο και μόνο για να μην εκτεθεί στη δασκάλα του ότι δεν ξέρει.

8. Όταν αφού τσακωθεί με κάποιον στο σχολείο, πηγαίνεις να ζητήσεις το λόγο απο το άλλο παιδί ή απο τους γονείς του παιδιού.

9. Όταν παρεμβαίνεις χωρίς να υπάρχει λόγος στο χώρο του και τα πράγματα του με τη δικαιολογία ότι ψάχνεις στοιχεία για να προλάβεις πιθανές “απειλές” που φαντάζεσαι ότι μπορεί να προκύψουν.

10. Όταν παρουσιάζεις αναληθή στοιχεία για τα κατορθώματα του παιδιού σου ώστε να ανεβάσεις το “κύρος” και την “αξία” του στους φίλους σου. Ότι και να έχει καταφέρει ενα παιδί είναι σημαντικό έστω και αν στα μάτια μας φαίνεται λίγο και ασήμαντο.

Oι γονείς πολλές φορές χρεώνονται τις επιτυχίες και αποτυχίες των παιδιών τους ως προσωπικές. Με αυτό το τρόπο ξεκινά ο φαύλος κύκλος: “όσο πιο πολλά πετύχει το παιδί μου τόσο πιο καλός γονιός είμαι εγώ”. Αυτό οδηγεί πολλές φορές σε αδιέξοδα και καλλιεργεί μηχανισμούς ελέγχου και εξουσίας που βαραίνουν την οικογένεια και τη σχέση παιδιού – γονιού.

Η αυτοπεποίθηση ενός παιδιού ενισχύεται μόνο μέσα απο τα βιώματα του και για αυτό είναι πολύτιμο να δείχνουμε υπομονή μέχρι να τα καταφέρει μόνο του. Το μέλλον του βρίσκεται μόνο στα δικά του χέρια.

Bασικοί τομείς των διαταραχών γραφής και ανάγνωσης.

 

Η λέξη δυσλεξία είναι ένας όρος πολύ γενικός που χρησιμοποιείται συνήθως για όλες τις μαθησιακές δυσκολίες. Έτσι, όταν βλέπουμε ένα παιδί να κάνει ορθογραφικά λάθη λέμε, «μάλλον δυσλεξία θα είναι», το ίδιο κάνουμε και όταν δεν μπορεί να διαβάσει ή να γράψει καλά. Η έλλειψη εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών στον τομέα αυτό, αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που με πολύ ευκολία βαφτίζουν με έναν όρο που τους φαίνεται εύκολος, κάτι αρκετά πολύπλοκο όπως τα μαθησιακά προβλήματα, μπερδεύουν αρκετά το τοπίο. 

 

Οι πρώτοι λήπτες αυτής της γενίκευσης, είναι οι γονείς που σπεύδουν να χαρακτηρίσουν ή μη τα παιδιά τους με μια τέτοια ταμπέλα, χωρίς και οι ίδιοι να γνωρίζουν τι και πώς. 

 
Πριν μιλήσουμε για τις κυρίες μορφές δυσκολιών στη μάθηση, θα ήθελα να έχουμε το μυαλό μας ότι οποιοδήποτε σύμπτωμα έχει το νόημα του και όσο μένουμε στο πως θα το εξαλείψουμε και όχι στο τα σημαίνει για την ζωή μας και την οικογένεια μας, τότε θα βλέπουμε το δέντρο και θα χάνουμε το δασός.

Οι βασικοί τομείς των διαταραχών γραφής και ανάγνωσης έχουν ως εξής:

Δυσλεξίες και Δυσγραφίες

Καθαρή αλεξία (pure alexia)
Είναι η απώλεια της δυνατότητας του άτομου να γράφει χωρίς όμως να έχει χαθεί η δυνατότητας της ανάγνωσης. Συνήθως προκαλείται από εγκεφαλική βλάβη.

Επιφανειακή Δυσλεξία

Συμβαίνει όταν ένα άτομο έχει την ικανότητα να διαβάσει φωνητικά ( που διαβάζονται όπως ακούγονται) αλλά έχει δυσκολία στο να διαβάζει λέξεις που γράφονται « ανώμαλα».

Φωνολογική Δυσλεξία

Συμβαίνει όταν το άτομο μπορεί να διαβάσει οικείες και γνωστές του λέξεις αλλά δεν μπορεί να διαβάσει άγνωστες λέξεις ή συντομογραφίες.

Δυσλεξία σχηματισμού λέξης ( λέγεται και Δυσλεξία συλλαβισμού)

Είναι η δυσκολία του ατόμου να διαβάσει την λέξη χωρίς να χρειάζεται να διαβάσει ένα ένα τα γράμματα για να τα ενώσει.

Ευθεία Δυσλεξία

Είναι η δυσλεξία κατά την όποιο το άτομο λόγω εγκεφαλικής βλάβης δεν μπορεί να καταλάβει αυτά που διαβάζει.

Φωνολογική Δυσγραφία

Το άτομο δεν γράφει τις λέξεις όπως ακριβώς τις ακούει και δεν μπορεί να γράψει σωστά λέξεις με γράμματα που δεν προφέρονται ή προφέρονται διαφορετικά.

Ορθογραφική δυσγραφία.

Το άτομο γράφει όλες τις κανονικά γραμμένες λέξεις αλλά δεν μπορεί να γράψει τις λέξεις στις οποίες εισάγεται ένα ενδιάμεσο γράμμα αλλά δεν προφέρεται.

Πρόδρομος Ταράσης

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής

prodromos_tarasis@hotmail.com

http://psychologosgr.blogspot.com/

Φυσιολογική Δυσρυθμία ή Τραυλισμός; Πως να το αντιμετωπίσω;

Ο τραυλισμός είναι μία από τις πιο γνωστές, εύκολα παρατηρήσιμες και επιστημονικά μελετημένες διαταραχές ομιλίας. Ίσως ένας από τους λόγους που έχει μελετηθεί τόσο πολύ είναι η ιστορική της ύπαρξη σε διάφορες κοινωνίες. Ένα από τα πιο γνωστά άτομα που φέρεται να τραύλιζε είναι ο αρχαίος Ελληνας ρήτορας Δημοσθένης, που προσπάθησε να «ξεπεράσει» τον τραυλισμό του τοποθετώντας χαλίκια στο στόμα του όταν μιλούσε. Μαρτυρίες για προβλήματα στη ροή της ομιλίας υπάρχουν ακόμη για τον Μωυσή, τον αυτοκράτορα Κλαούντιο, τον Βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο τον VΙ (η ομιλία του οποίου πρόσφατα έγινε και θέμα κινηματογραφικής ταινίας), τη Marylin Monroe και για πολλούς άλλους διάσημους και μη. Η διαταραχή αυτή, παρατηρείται από τα αρχαία χρόνια και είναι υπαρκτή σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Αν και έχει μελετηθεί εκτενώς ειδικά τα τελευταία 70 χρόνια, παραμένει μία από τις πιο αινιγματικές και δύσκολα προσεγγιζόμενες διαταραχές ομιλίας. Παρόλα αυτά, σήμερα σίγουρα γνωρίζουμε πολύ περισσότερα από οποτεδήποτε άλλοτε, με αποτέλεσμα να μπορούμε να βοηθήσουμε αρκετά ασθενείς που εμφανίζουν τραυλισμό και κυρίως να βοηθήσουμε παιδιά στα αρχικά στάδια του φαινομένου να ΜΗΝ εμφανίσουν επίμονο τραυλισμό.

Τι είναι, όμως, ροή; Και πότε μία δυσκολία στη ροή ονομάζεται εξελικτικός τραυλισμός ή είναι απλά μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης (φυσιολογική δυσρυθμία); Ας δούμε αυτά τα ερωτήματα, ένα - ένα.

Ροή Ομιλίας και Εξελικτικός Τραυλισμός

Ροή είναι το χαρακτηριστικό της ομιλίας που μας επιτρέπει να μεταβαίνουμε ομαλά από έναν ήχο σε έναν άλλο, από μία συλλαβή σε μία άλλη, και από μία λέξη στην επόμενη (Guitar, 2006). Έτσι, αν για παράδειγμα κάποιος κάνει πολλές παύσεις, επαναλήψεις ήχων ή λέξεων, παρεμβολές (π.χ. μμμμ, εεεε) ή επιμηκύνσεις στους ήχους και στις λέξεις που λέει, η ροή της ομιλίας του θα είναι διακοπτόμενη ή αλλιώς γεμάτη δυσρυθμίες.

Ο εξελικτικός τραυλισμός είναι μία από τις διαταραχές ροής της ομιλίας που εμφανίζεται κατά την ανάπτυξη του παιδιού και χαρακτηρίζεται από διάφορες πολύπλοκες συμπεριφορές, που χωρίζονται αδρά σε βασικές και δευτερεύουσες. Οι βασικές συμπεριφορές που συναντώνται στον εξελικτικό τραυλισμό είναι συνήθως: -Οι επαναλήψεις ήχων, συλλαβών, λέξεων ή φράσεων (π.χ. κ κ κ κ άνω ή πι-πι-πιρούνι)
-Οι επιμηκύνσεις ήχων (π.χ. γγγγγγάλα, εεεεσένα)
-Τα μπλοκαρίσματα (π.χ. τ........ηλέφωνο)

 

Οι δευτερεύουσες συμπεριφορές μπορεί να είναι κάποιες από τις ακόλουθες:
-Παρεμβολές (π.χ. σήμερα πήγα εεεεε στο σπίτι εεεε της μαμάς)
-Αντικατάσταση φοβικών λέξεων με άλλες (π.χ. Θέλω π..... (θέλοντας να πει παγωτό) γλυκό)
-Σωματικές συνοδές συμπεριφορές (π.χ. κλείσιμο ματιών, κούνημα κεφαλής ή έντονη σύσπαση μυών του προσώπου πριν ή κατά τη διάρκεια ενός τραυλικού επεισοδίου, μιας δυσρυθμίας)
-Αρνητικά συναισθήματα και αυτοαντίληψη για την επικοινωνιακή ικανότητα Οταν ο εξελικτικός τραυλισμός εμμένει για πάνω από 3 έτη τότε δίνεται η ονομασία επίμονος εξελικτικός τραυλισμός (persistent stuttering).

Κατηγορίες Δυσρυθμιών και Εξελικτικού Τραυλισμού

Οι εξελικτικές δυσρυθμίες μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε 5 κατηγορίες - στάδια ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων αλλά και την ηλικιακή ανάπτυξη του παιδιού. Τα στάδια αυτά ξεκινούν από τη Φυσιολογική Δυσρυθμία (που περιλαμβάνει διακοπές στην ομιλία με μικρή σχετικά συχνότητα), και φτάνουν στον Προχωρημένο Τραυλισμό που αφορά κυρίως εφήβους και ενήλικες που τραυλίζουν για χρόνια. Είναι πολύ σημαντικό ο ειδικός λογοπαθολόγος/λογοθεραπευτής που αξιολογεί τη ροή ομιλίας ενός παιδιού να γνωρίζει σε ποιο στάδιο - κατηγορία εντάσσεται η ροή του παιδιού. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αφιερώσει τον κατάλληλο χρόνο για τη σωστή διάγνωση του παιδιού και να συλλέξει δείγματα ομιλίας από πολλά περιβάλλοντα (π.χ. κλινικό γραφείο, σπίτι, παιδική χαρά, σχολείο) και πολλαπλά στοιχεία από την οικογένεια και το ίδιο το παιδί. Η θεραπευτική αντιμετώπιση που θα προταθεί θα εξαρτηθεί ρητά από το σε ποια κατηγορία βρίσκεται ο ασθενής, γι αυτό και η αξία της σωστής διάγνωσης είναι ύψιστη.

Αρκετά συχνά, παιδιά μεταξύ 2 και 5 ετών εμφανίζουν αυτό που οι ειδικοί ονομάζουμε «παιδικό τραυλισμό». Πρόκειται για μία διαταραχή της ροής της ομιλίας, η οποία χαρακτηρίζεται από επαναλήψεις ή επιμήκυνση συλλαβών, λέξεων ακόμα και φράσεων. Επίσης, κάποιες φορές, συνοδεύεται και από μη λεκτικά χαρακτηριστικά, όπως έντονη κίνηση των ματιών (τικ).

Ένα μεγάλο μέρος αυτών των παιδιών, ξεπερνάει τον τραυλισμό περίπου μέχρι την ηλικία των πέντε ετών. Ωστόσο, για κάποια άλλα παιδιά ο τραυλισμός γίνεται μόνιμος, η ροή της ομιλίας τους παραμένει αργή και «μπλοκαρισμένη» και αυτό το χαρακτηριστικό τους συνοδεύει και στην ενήλικη ζωή τους.

Για τις διαταραχές ροής της ομιλίας δεν υπάρχει θεραπεία, υπάρχει όμως επιτυχημένη λογοθεραπευτική παρέμβαση! Λέμε δηλαδή πως ο τραυλισμός δεν φεύγει, αλλά διδάσκουμε πώς να τον αντιμετωπίσουμε όταν εμφανίζεται, χωρίς να αγχωθούμε περισσότερο και χωρίς να γίνεται αντιληπτός από τους συνομιλητές μας.

Τι γίνεται όμως με την παιδική ηλικία; Πότε εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια και πώς μπορούμε να τα διακρίνουμε;

Τα πρώτα σημάδια τραυλισμού, εμφανίζονται συνήθως περίπου στα δυο χρόνια, όταν πραγματοποιείται το «λεξιλογικό ξέσπασμα» στη ζωή ενός παιδιού. Το παιδί αρχίζει ξαφνικά να συνθέτει προτάσεις και να χρησιμοποιεί όλο και περισσότερες λέξεις και αυτό μπορεί να επηρεάσει τη ροή της ομιλίας του. Μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες ή μήνες, να είναι συνεχόμενος ή σποραδικός. Αποτελεί παράγοντα μεγάλου άγχους για τους γονείς, οι οποίοι ανησυχούν και δε ξέρουν πώς να τον διαχειριστούν, παρόλο που όπως προαναφέραμε, τις περισσότερες φορές ο τραυλισμός υποχωρεί από μόνος του.

Αν όμως ο τραυλισμός του παιδιού γίνεται ολοένα και εντονότερος και συνοδεύεται από μη λεκτικά χαρακτηριστικά (κινήσεις προσώπου και σώματος), καλό είναι να ζητήσουμε τη γνώμη ενός ειδικού, κατά προτίμηση μετά την ηλικία των τριών ετών.

Παρακάτω, αναφέρουμε μερικές σημαντικές συμβουλές για τον τρόπο που πρέπει να χειριστούν οι γονείς τον παιδικό τραυλισμό, μέχρι να απευθυνθούν σε λογοθεραπευτή:

              

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ

1. Επικοινωνήστε με τον Παθολόγο Λόγου & Ομιλίας εάν ανησυχείτε για την ομιλία του παιδιού σας, ιδιαίτερα αν το παιδί σας φαίνεται να αντιλαμβάνεται την έλλειψη ευχέρειας στο λόγο του ή αν αυτή η έλλειψη συνοδεύεται από σημάδια αγωνίας ή ματαίωσης.

2.Να το δέχεστε όπως είναι και να ΜΗΝ το απορρίπτετε.

3. Ν’ ακούτε προσεκτικά το παιδί σας όταν μιλάει. Να δίνετε προσοχή στο τι λέει το παιδί παρά στο πως το λέει.

4. Να χρησιμοποιείτε αργούς ρυθμούς για την δική σας ομιλία και να σταματάτε συχνά. Ένας αργός ρυθμός ομιλίας δίνει ένα καλό μοντέλο τρόπου ομιλίας στο παιδί σας. Επίσης να δίνετε στο παιδί σας περισσότερο χρόνο να καταλάβει τι λέτε και να διαμορφώσει τις σκέψεις του.

5. Να δίνετε ευκαιρίες στο παιδί σας να σας μιλάει χωρίς παρεμβολές /παρενοχλήσεις ή ανταγωνισμό από άλλα μέλη της οικογένειας

6. Να ελαττώνετε κάθε είδους πίεσης κατά την επικοινωνία. Για παράδειγμα, να περιορίζετε τον αριθμό των ερωτήσεων που κάνετε στο παιδί σας όταν οι ερωτήσεις αυτές απαιτούν να σας δώσει το παιδί μια άμεση απάντηση.

7. Να δίνετε στο παιδί σας αρκετή ώρα να μιλάει. Να ελαττώνετε την πίεση του χρόνου. Για παράδειγμα, να δίνετε στο παιδί σας χρόνο να απαντήσει μια ερώτηση πριν ρωτήσετε μια άλλη.

8. Να παρατηρείτε τις καταστάσεις κατά τις οποίες αυξάνεται ή ελαττώνεται η έλλειψη ευφράδειας του λόγου του. Ν’ αυξάνετε τις στιγμές εκείνες όπου το παιδί σας τείνει να έχει μεγαλύτερη ευφράδεια.

9. Ν’ αναγνωρίζετε ότι συγκεκριμένοι γλωσσικοί παράγοντες μπορεί να έχουν ένα αποτέλεσμα στην ευχέρεια λόγου. Για παράδειγμα, ο τραυλισμός μπορεί ν” αυξηθεί αν το θέμα συζήτησης δεν είναι γνωστό στο παιδί, δύσκολο να κατανοηθεί, ή αναφέρεται σε κάτι που συνέβη στο παρελθόν. Ο τραυλισμός μπορεί επίσης να γίνει μεγαλύτερος όταν χρησιμοποιείται πολύπλοκη γλώσσα.

10. Ν’ αναγνωρίζετε ότι συγκεκριμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να έχουν ένα αρνητικό αποτέλεσμα στην ευχέρεια λόγου: ανταγωνισμός στη συζήτηση,  χρονική πίεση, κούραση, καινούργιες καταστάσεις, όχι γνωστοί ακροατές.

ΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ

1. Μην λέτε στο παιδί σας να μιλάει διαφορετικά. Μην λέτε, «Ηρέμησε», «Μίλα σιγά- σιγά», «Πάρε όσο χρόνο θέλεις» ή «Να σκέφτεσαι πριν μιλάς».

2. Μην δείχνετε ότι σας εκνευρίζει η ομιλία του παιδιού σας.

3.Μην το αναγκάζεται να μιλά ή να απαγγέλλει μπροστά σε ξένα άτομα. Γενικά ΜΗΝ βάζετε το παιδί σας σε καταστάσεις όπου η ομιλία του/της εκτίθεται.

4. Μην δείχνετε θλιμμένη/ος όταν το παιδί σας μιλάει χωρίς ευχέρεια.

5. Μην αποκαλείτε το παιδί σας «τραυλό».

6. Μην το διακόπτεται όταν μιλά. .

7. Μην κριτικάρετε ή διορθώνετε την ομιλία του παιδιού σας.

8. Μην ολοκληρώνετε τις προτάσεις του παιδιού σας.

9.Μην του επιτρέπετε να αποφεύγει τις υπευθυνότητες του. Χρησιμοποιήστε την ίδια πειθαρχία όπως με τα άλλα παιδιά.

10.Μην το βομβαρδίζεται με ερωτήσεις που αυξάνουν το άγχος του.

11.Μην του ζητάτε να χρησιμοποιήσει μία άλλη εύκολη λέξη στη θέση των λέξεων που των δυσκολεύουν.  Αυτό θα αυξήσει το φόβο του για ορισμένες λέξεις και φράσεις.

12. Σε καμία περίπτωση ΜΗΝ συζητάτε το πρόβλημα  του με άλλα άτομα μπροστά στο παιδί.

Άντρη Καντηλάφτη Λογοπαθολόγος / Λογοθεραπεύτρια

Έξυπνος τρόπος για να διδάξετε το παιδί σας να κρατήσει το μολύβι.

 

Όλοι γονείς ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να μάθουν στο παιδί τους τον τρόπο να κρατάει το μολύβι. Όσοι δεν το γνωρίζουν, σίγουρα σύντομα θα το μάθουν, όταν το παίδι πάει στην προδημοτική τάξη!

Μου άρεσε τόσο πολύ που δεν θα μπορούσα να μη το μοιραστώ μαζί σας!! 

1.Πάρτε ένα χαρτομάντιλο  και  κόψτε το σε δύο κομμάτια ( ένα ολόκληρο  Kleenex είναι πολύ μεγάλο , έτσι χρησιμοποιήστε το μισό κομμάτι για αυτή την τεχνική)

2. Του δίνουμε να κρατήσει το χαρτομάντηλο με τον παράμεσο και τον μικρό.

3 . Ενώ το παιδί κρατάει ακόμα τα χαρτομάντιλο με τα 2 δάχτυλα,  δώστε του να κρατήσει ένα  μολύβι με τα υπόλοιπα 3 δάχτυλα. (τον αντίχειρα, τον δείκτη και τον μέσο).

Το παιδί με αυτό το κόλπο,  θα κρατήσει φυσικά το μολύβι με το σωστό τρόπο.

Δείτε τα βήματα αναλυτικά  http://rocksinmydryer.typepad.com/shannon/2007/07/works-for-me-te.html

                   

Δ ι γ λ ω σ σ ί α κ α ι Π ρ ο β λ ή μ α τ α Λ ό γ ο υ

Πιο παλιά, ερευνητές και εκπαιδευτικοί, θεωρούσαν πως η ταυτόχρονη εκμάθηση δύο γλωσσών μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ανάπτυξη ενός παιδιού, να του δημιουργήσει καθυστερήσεις και προβλήματα. Ωστόσο, τελευταίες έρευνες βασισμένες στις αρχές των επιστημών της εκπαίδευσης, της ψυχολογίας, της λογοθεραπείας και της νευρολογίας, καταδεικνύουν μάλλον το αντίθετο. Υποστηρίζουν πως η διγλωσσία όχι μόνο δεν εμποδίζει την ανάπτυξη του παιδιού, αλλά μπορεί ακόμα και να συμβάλλει θετικά στη γνωστική και νευρολογική εξέλιξή του. Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, η ταυτόχρονη εκμάθηση δύο γλωσσών από πολύ μικρή ηλικία, ακόμα και από τη γέννηση ενός παιδιού, δεν είναι η ίδια δύσκολη διαδικασία, όπως η μάθηση μιας γλώσσας μετά την ηλικία των 10 ή 12 ετών. Σύμφωνα με τις έρευνες αυτό συμβαίνει γιατί μέχρι εκείνη την ηλικία, ο ανθρώπινος εγκέφαλος χειρίζεται διαφορετικά τη γλώσσα απ’ ότι μετά από αυτή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι νευρωνικές συνάψεις (η δημιουργία των οποίων είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά πληροφοριών στον εγκέφαλο), δημιουργούνται με πολύ γρήγορους ρυθμούς σε μικρή ηλικία, σε αντίθεση με την ηλικία των 10-12 κατά την οποία αυτή η διαδικασία επιβραδύνεται σημαντικά. Ø  Τι είναι διγλωσσία; Με τον όρο ‘διγλωσσία’ εννοούμε την ταυτόχρονη, παράλληλη κατάκτηση δύο γλωσσών κατά την περίοδο της πρωτογενούς ανάπτυξης λόγου, δηλαδή κατά την κρίσιμη ‘γλωσσικά’ χρονική περίοδο 0-5 ετών. Μετά από την κρίσιμη αυτή περίοδο, οποιαδήποτε προσπάθεια μύησης σε μια δεύτερη γλώσσα δεν νοείται ως ‘διγλωσσία’, αλλά ως απλή εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας. Οι δύο συνθήκες διαφέρουν ουσιαστικά. Η εκμάθηση δηλαδή ενός δεύτερου γλωσσικού συστήματος ως ξένη γλώσσα διαφέρει ουσιαστικά από την διγλωσσία, την ταυτόχρονη μύηση σε δύο μητρικές γλώσσες. Το ίδιο βέβαια διαφέρει και η μετέπειτα ικανότητα του ατόμου να χειρίζεται επαρκώς τη γλώσσα/ες αυτή/ες.  Ø  Μήπως, ζητώντας από το παιδί να μάθει δύο γλώσσες, περιμένουμε ήδη πάρα πολλά από ένα βρέφος ή νήπιο που χρησιμοποιεί μόλις δύο τρεις λεξούλες για να επικοινωνήσει; Η διγλωσσία λοιπόν δεν προκαλεί σύγχυση στο παιδί. Αυτό έχει πλέον επιβεβαιωθεί από έρευνες οι οποίες έχουν συγκρίνει μονόγλωσσα και δίγλωσσα παιδιά σε διάφορες ηλικίες. Οι έρευνες αυτές καταλήγουν ότι σε τίποτε δεν υστερούν τα δίγλωσσα παιδιά από αυτά που έχουν μόνο μία μητρική γλώσσα. Τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά ο λόγος και στις δύο κατηγορίες παιδιών εξελίσσεται με ρυθμό παρόμοιο. το παιδί που έρχεται στον κόσμο από δύο αλλόγλωσσους γονείς οφείλει να μυηθεί και στις δύο γλώσσες, καθώς η γλώσσα φέρει και την πολιτιστική κληρονομιά του λαού που την μιλά.  Ø       Μήπως η διγλωσσία προκαλεί προβλήματα και διαταραχές λόγου;   (Μήπως, στην προσπάθειά μας να κάνουμε το παιδί δίγλωσσο, προκαλούμε σύγχυση στο ανώριμο παιδικό μυαλουδάκι και υπονομεύουμε την ανάπτυξη του λόγου γενικά;)  Η διγλωσσία δεν προκαλεί προβλήματα, ούτε σύγχυση στο παιδικό μυαλό. Οι διαταραχές και τα προβλήματα λόγου εμφανίζονται ή όχι στα παιδιά ανεξάρτητα από το αν αυτά μεγαλώνουν ως μονόγλωσσα ή δίγλωσσα άτομα. Ωστόσο, στην περίπτωση που διαπιστώνεται στο παιδί διαταραχή λόγου ή γλωσσική ανωριμότητα, η διγλωσσία θα πρέπει να αποθαρρύνεται. Στην περίπτωση αυτή, στόχος θα πρέπει να γίνεται η επαρκής κατάκτηση μίας γλώσσας αρχικά, γεγονός που προϋποθέτει τη διοχέτευση όλου του γλωσσικού δυναμικού ενός παιδιού προς την κατεύθυνση αυτή.  Ø  Τι πρέπει να προσέξουν οι γονείς που μεγαλώνουν ένα δίγλωσσο παιδί; Καταρχήν, ο γονέας που μιλά στο παιδί τη συγκεκριμένη γλώσσα θα πρέπει να την κατέχει και να την χειρίζεται καλά, με την ίδια ακριβώς ευχέρεια που χειριζόμαστε την μητρική μας γλώσσα. Τα ‘σπαστά’ αγγλικά, για παράδειγμα, ποτέ δεν θα κάνουν δίγλωσσο ένα παιδί. Επιπλέον, τέτοιου είδους πειράματα συνεπάγονται προβλήματα σύγχυσης και γλωσσικής ανεπάρκειας για το παιδί αργότερα. Οι γονείς μπορούν να επιλέξουν να επικοινωνούν μεταξύ τους σε όποια γλώσσα επιθυμούν, αλλά σε μία μόνο! Θα πρέπει να αποφεύγεται το πρόχειρο πάντρεμα των δύο γλωσσών κατά την καθημερινή επικοινωνία, η χρήση δηλαδή λέξεων (ή άλλων γλωσσικών στοιχείων) και από τις δύο γλώσσες στο σχηματισμό μια φράσης. Το παιδί που ακούει τους γονείς του να επικοινωνούν με ένα κράμα ελληνικών και ρώσικων θα έχει αμφιβολίες για το ποια γλωσσικά στοιχεία ανήκουν στην κάθε γλώσσα και μεγαλώνοντας δεν θα μπορεί να τις ξεχωρίσει εύκολα. Απευθυνόμενοι οι γονείς προς το παιδί, θα πρέπει να μην παρεκκλίνουν από την απόφασή τους να χρησιμοποιούν ο κάθε ένας τη δική του γλώσσα. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνεται με τρόπο συστηματικό και όχι μόνο σε στιγμές που το επιθυμούν. Μία εναλλακτική η οποία θεωρείται εξίσου ωφέλιμη και γλωσσικά ‘ακίνδυνη’ είναι η συσχέτιση της ομιλούμενης γλώσσας με συγκεκριμένο χρόνο της ημέρα. Για παράδειγμα, το πρωί όλοι στο σπίτι μιλούν γαλλικά ενώ το βράδυ ελληνικά. Αλλά και εδώ, η συστηματικότητα είναι απαραίτητη. Παρακάτω θα βρείτε μερικές συμβουλές για γονείς που θέλουν να βοηθήσουν το παιδί τους να μάθει ταυτόχρονα δύο γλώσσες: Μιλάτε πολύ στο παιδάκι τη δεύτερη γλώσσα (συνήθως αυτή που ακούει λιγότερο από άλλους). Ακόμα και όταν νομίζετε πως είναι πολύ μικρό για να καταλάβει, συνηθίστε να μιλάτε κατά τη διάρκεια της όποιας δραστηριότητας κάνετε Μάθετε στο παιδί τραγουδάκια και νανουρίσματα στη δεύτερη γλώσσα Αφηγηθείτε παραμύθια και προτρέψτε το παιδί να συμμετάσχει σε αυτά Αφηγηθείτε μαζί του δραστηριότητες της ημέρας, τι έκανε στην παιδική χαρά, στο σχολείο, κλπ. Αν η κύρια γλώσσα που χρησιμοποιεί το παιδί κατά τις αφηγήσεις είναι ελληνικά, επαναλάβετε τις λέξεις στη δεύτερη γλώσσα που μαθαίνει Σιγουρευτείτε πως το παιδί σας γνωρίζει τα ονόματα και των δύο γλωσσών που χρησιμοποιεί και πως ξέρει ποιο αντιστοιχεί σε καθεμιά Πηγαίνετε με το παιδί σε μέρη όπου θα ακούσει και άλλους ανθρώπους να μιλούν τη δεύτερη γλώσσα (κινηματογράφο, θεατρικά, χορωδίες, κλπ.) Προσπαθήστε να προτρέψετε το παιδί να κάνει παρέα με παιδιά τα οποία μαθαίνουν και αυτά την ίδια δεύτερη γλώσσα Ενημερωθείτε για σχολεία που διδάσκουν τη γλώσσα που μαθαίνει το παιδί σας σα δεύτερη. Τα μαθήματα μπορεί να είναι βοηθητικά Ψάξτε να βρείτε παιδικά βιβλία και παιχνίδια στη δεύτερη γλώσσα. Κοιτάξτε σε καταστήματα, στο διαδίκτυο ή ζητήστε βοήθεια από άλλους Μην κάνετε πλάκα και μην πειράζετε το παιδί σας για τυχόν λάθη ή αστεία προφορά Μη φοβάστε να μιλήσετε σε δημόσιους χώρους τη δεύτερη γλώσσα. Αν σε κάποιους ανθρώπους δεν αρέσει, αυτό είναι δικό τους θέμα προς διαχείριση Κάντε το παιδί να αισθανθεί περήφανο και για τη γλώσσα αλλά και για τις επιδόσεις του σε αυτή

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ !!

«Αν θέλουμε τα παιδιά να μαθαίνουν με επιτυχία τώρα και στο μέλλον, θα πρέπει να τα μάθουμε να σκέφτονται για τους εαυτούς τους, να επιλύουν προβλήματα και να συνυπάρχουν με τους άλλους. Αυτές οι ικανότητες κατακτώνται όταν τα παιδιά ενθαρρύνονται να εξερευνούν ενεργητικά το περιβάλλον, να επιλύουν πραγματικά προβλήματα που έχουν νόημα για αυτά και να συνεργάζονται με άλλους για την ολοκλήρωση εργασιών. Όλα αυτά τα παιδιά τα κάνουν όταν παίζουν» (Dodge & Colker, 1998). 

Παιχνίδι 1ο: Παντομίμα συναισθημάτων

Δίνουμε στα παιδί καρτέλες που απεικονίζουν πρόσωπα με διαφορετικά συναισθήματα. Εμείς διαλέγουμε μια κάρτα(π.χ την κρατάμε ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ)  . Αρχίζουμε να την περιγράφουμε εκφράζοντας το πρόσωπο μας ανάλογα  έχοντας την κάρτα κρυμμένη από το παίδι . Το παιδί πρέπει να βρει τι νιώθουμε. Συζητάμε για το πότε νιώθουμε φοβισμένοι, τι μας προκαλεί φόβο.

Μπορούμε να έχουμε συζητήσει από πριν για τα συναισθήματα που απεικονίζονται 

ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ

ΖΗΛΙΑΡΗΣ

ΘΥΜΟΜΕΝΟΣ

ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ

ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ

ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ

ΝΤΡΟΠΑΛΟΣ

ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΜΕΝΟΣ

Παιχνίδι 2ο: Κουκλοθέατρο με τις κάρτες

ΤΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΑΥΤΌ ΠΑΊΖΕΤΑΙ ΜΕ 2 ΠΑΙΔΙΆ ΚΑΙ ΠΆΝΩ   

Οι παραπάνω κάρτες μπορούν πολύ εύκολα να γίνουν κούκλες κουκλοθεάτρου με ένα ξυλάκι από σουβλάκι. Δίνουμε ή διαλέγουνε τα παιδιά μία κάρτα- κούκλα. Μεταβαίνουν στο κουκλοθέατρο και αναπαριστούν ένα γεγονός αυτοσχεδιάζοντας σενάρια σχετικά με τα συναισθήματα. Οι θεατές (τα παιδιά) μπορούν να παρεμβαίνουν στην πορεία της συζήτησης, να δίνουν λύσεις, ακόμη και να αλλάζουν την πορεία.

Παιχνίδι 3ο: Τα διαφορετικά πρόσωπα

Το παίδι θα πρέπει να φτιάξει το πρόσωπο του κοριτσιού ή του αγοριού με βάση τη λεξούλα που του δίνεται.  Μπορούμε να ονομάσουμε τη μασκοτ μας η συναισθηματούλα ή ο συναισθηματούλης με τα χίλια πρόσωπα.

Παιχνίδι 4ο: Το ζάρι των συναισθημάτων

Φτιάχνουμε ένα ζάρι με αποτυπωμένα συναισθήματα σε κάθε του πλευρά. Εάν θέλουμε μπορούμε να φτιάξουμε και δεύτερο ζάρι, μιας και οι πλευρές του είναι έξι, και ίσως θέλουμε να παίξουμε και με πιο πολλά συναισθήματα. 

Καθόμαστε με το παιδί μας απένατι ο ένας από τον άλλο  και ο καθένας με τη σειρά του ρίχνει το ζάρι. Αναγνωρίζουνε πρώτα το συναίσθημα και έπειτα περιγράφουν ένα περιστατικό (πραγματικό ή φανταστικό) όπου ένιωσαν έτσι.

Π.χ. Έστω ότι το παιδί φέρνει με το ζάρι το συναίσθημα ΝΤΡΟΠΗ. Περιγράφει το γεγονός, π. χ. ένιωσα ντροπή όταν έσκισα τη ζωγραφιά του φίλου μου. Εμείς μπορούμε  να ρωτήσούμε γιατί το έκανες αυτό; Το ίδιο εξηγεί, π.χ. γιατί μου άρπαξε τον μαρκαδόρο που ζωγράφιζα και το ήθελε ταυτόχρονα και αυτός/ή. Εμείς  προτείνουμε  εναλλακτικούς τρόπους συμπεριφοράς, π.χ. τι θα μπορούσες να κάνεις αντί να του σκίσεις τη ζωγραφιά; Ο ίδιος αλλά και εμείς  σκέφτομαστε και προτείνουμε π.χ. να το πω στην κυρία ή να του πεις ότι θα το δώσεις σε λίγο. Πως λες να ένιωσε ο φίλος/ η σου που του έσκισες τη ζωγραφιά; ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΟΣ. Εδώ εισάγουμε και τον όρο ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ: η κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων. 

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!! :)