ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ !!

«Αν θέλουμε τα παιδιά να μαθαίνουν με επιτυχία τώρα και στο μέλλον, θα πρέπει να τα μάθουμε να σκέφτονται για τους εαυτούς τους, να επιλύουν προβλήματα και να συνυπάρχουν με τους άλλους. Αυτές οι ικανότητες κατακτώνται όταν τα παιδιά ενθαρρύνονται να εξερευνούν ενεργητικά το περιβάλλον, να επιλύουν πραγματικά προβλήματα που έχουν νόημα για αυτά και να συνεργάζονται με άλλους για την ολοκλήρωση εργασιών. Όλα αυτά τα παιδιά τα κάνουν όταν παίζουν» (Dodge & Colker, 1998). 

Παιχνίδι 1ο: Παντομίμα συναισθημάτων

Δίνουμε στα παιδί καρτέλες που απεικονίζουν πρόσωπα με διαφορετικά συναισθήματα. Εμείς διαλέγουμε μια κάρτα(π.χ την κρατάμε ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ)  . Αρχίζουμε να την περιγράφουμε εκφράζοντας το πρόσωπο μας ανάλογα  έχοντας την κάρτα κρυμμένη από το παίδι . Το παιδί πρέπει να βρει τι νιώθουμε. Συζητάμε για το πότε νιώθουμε φοβισμένοι, τι μας προκαλεί φόβο.

Μπορούμε να έχουμε συζητήσει από πριν για τα συναισθήματα που απεικονίζονται 

ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ

ΖΗΛΙΑΡΗΣ

ΘΥΜΟΜΕΝΟΣ

ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ

ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ

ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ

ΝΤΡΟΠΑΛΟΣ

ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΜΕΝΟΣ

Παιχνίδι 2ο: Κουκλοθέατρο με τις κάρτες

ΤΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΑΥΤΌ ΠΑΊΖΕΤΑΙ ΜΕ 2 ΠΑΙΔΙΆ ΚΑΙ ΠΆΝΩ   

Οι παραπάνω κάρτες μπορούν πολύ εύκολα να γίνουν κούκλες κουκλοθεάτρου με ένα ξυλάκι από σουβλάκι. Δίνουμε ή διαλέγουνε τα παιδιά μία κάρτα- κούκλα. Μεταβαίνουν στο κουκλοθέατρο και αναπαριστούν ένα γεγονός αυτοσχεδιάζοντας σενάρια σχετικά με τα συναισθήματα. Οι θεατές (τα παιδιά) μπορούν να παρεμβαίνουν στην πορεία της συζήτησης, να δίνουν λύσεις, ακόμη και να αλλάζουν την πορεία.

Παιχνίδι 3ο: Τα διαφορετικά πρόσωπα

Το παίδι θα πρέπει να φτιάξει το πρόσωπο του κοριτσιού ή του αγοριού με βάση τη λεξούλα που του δίνεται.  Μπορούμε να ονομάσουμε τη μασκοτ μας η συναισθηματούλα ή ο συναισθηματούλης με τα χίλια πρόσωπα.

Παιχνίδι 4ο: Το ζάρι των συναισθημάτων

Φτιάχνουμε ένα ζάρι με αποτυπωμένα συναισθήματα σε κάθε του πλευρά. Εάν θέλουμε μπορούμε να φτιάξουμε και δεύτερο ζάρι, μιας και οι πλευρές του είναι έξι, και ίσως θέλουμε να παίξουμε και με πιο πολλά συναισθήματα. 

Καθόμαστε με το παιδί μας απένατι ο ένας από τον άλλο  και ο καθένας με τη σειρά του ρίχνει το ζάρι. Αναγνωρίζουνε πρώτα το συναίσθημα και έπειτα περιγράφουν ένα περιστατικό (πραγματικό ή φανταστικό) όπου ένιωσαν έτσι.

Π.χ. Έστω ότι το παιδί φέρνει με το ζάρι το συναίσθημα ΝΤΡΟΠΗ. Περιγράφει το γεγονός, π. χ. ένιωσα ντροπή όταν έσκισα τη ζωγραφιά του φίλου μου. Εμείς μπορούμε  να ρωτήσούμε γιατί το έκανες αυτό; Το ίδιο εξηγεί, π.χ. γιατί μου άρπαξε τον μαρκαδόρο που ζωγράφιζα και το ήθελε ταυτόχρονα και αυτός/ή. Εμείς  προτείνουμε  εναλλακτικούς τρόπους συμπεριφοράς, π.χ. τι θα μπορούσες να κάνεις αντί να του σκίσεις τη ζωγραφιά; Ο ίδιος αλλά και εμείς  σκέφτομαστε και προτείνουμε π.χ. να το πω στην κυρία ή να του πεις ότι θα το δώσεις σε λίγο. Πως λες να ένιωσε ο φίλος/ η σου που του έσκισες τη ζωγραφιά; ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΟΣ. Εδώ εισάγουμε και τον όρο ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ: η κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων.